W Polsce od 1 stycznia 2016 w związku z wejściem w życie ustawy o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej w ramach powiatowych punktów bezpłatnego poradnictwa prawnego prowadzenie połowy punktów nieodpłatnej pomocy prawnej powierzone zostanie organizacjom pozarządowym prowadzącym działalność pożytku publicznego.

Nieodpłatnej pomocy prawnej w punktach nieodpłatnej pomocy prawnej powierzonych do prowadzenia organizacji pozarządowej może udzielać także:

• doradca podatkowy – w zakresie prawa podatkowego, z wyłączeniem spraw podatkowych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej;
• osoba, która:
• ukończyła wyższe studia prawnicze i uzyskała tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej,
• posiada co najmniej trzyletnie doświadczenie w wykonywaniu wymagających wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związanych ze świadczeniem pomocy prawnej,
• korzysta z pełni praw publicznych oraz ma pełną zdolność do czynności prawnych,
• nie była karana za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.

Każdy zawód stanowiący profesję o wysokim znaczeniu społecznym, wymagającą odpowiednich kwalifikacji nie tylko zawodowych i zdrowotnych, lecz także charakterologicznych, tj. moralnych i etycznych, nad którego należytym wykonywaniem powierzono w oparciu o Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej w imieniu państwa pieczę powołanemu w drodze ustawy samorządowi zawodowemu, posiadającemu nadaną przez ustawę osobowość prawną i organ władz krajowych, z obowiązkiem członkostwa dla każdej osoby wykonującej dany zawód. Analogicznie istnieje również prawna możliwość pozbawienia zawodu tego statusu w drodze ustawy, wraz z likwidacją danego samorządu zawodowego. Jedynym takim przypadkiem w III Rzeczypospolitej był zawód urbanisty, natomiast w okresie Polski Ludowej statusu tego pozbawiono po 1950 r. zawody lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii oraz farmaceuty, przywracając im go dopiero na przełomie lat 1989/1990.

Do zawodów zaufania publicznego zalicza się profesje polegające na wykonywaniu zadań o szczególnym charakterze z punktu widzenia zadań publicznych i z troski o realizację interesu publicznego. Roboczo przyjmuje się, że pojęcie zawodu zaufania publicznego nakłada się z pojęciem wolnego zawodu, choć nie jest z nim tożsame. Nie wszyscy przedstawiciele wolnych zawodów zrzeszeni są w samorządach zawodowych, a więc nie są oni przedstawicielami zawodu zaufania publicznego. Istnieją również zawody niebędące zawodami zaufania publicznego, a które pomimo to posiadają pewne struktury samorządowe.